રામ્યા રામકૃષ્ણન હિન્દુ અમેરિકન ફાઉન્ડેશન (એચએએફ) ખાતે કોમ્યુનિટી આઉટરીચના નિર્દેશક છે. / Courtesy Photo

એમ રામકૃષ્ણએ જણાવ્યું હતું. "થોડા મહિના પહેલા મેં એક અગ્રણી યહુદી સંસ્થા દ્વારા આયોજિત" "સુપરનોવાઃ ધ મ્યુઝિક ફેસ્ટિવલ હત્યાકાંડ" "નું વિશેષ સ્ક્રિનિંગ જોયું". દર્શકોએ ઇઝરાયેલી પીડિતોના કેટલાક ક્યારેય ન જોયેલા ફૂટેજ અને હૃદયસ્પર્શી ઇન્ટરવ્યુ જોયા. આ પીડિતોમાંથી મોટાભાગની મહિલાઓ પોર્ટેબલ શૌચાલયો અને બોમ્બ આશ્રયસ્થાનોમાં છુપાયેલી હતી. જે લોકો કોઈક રીતે શેલિંગમાંથી બચી ગયા હતા અને બચી ગયા હતા તેઓ તે ભયાનકતાઓને કહી શકતા હતા.

હુમલાની વિગતોએ બધાને હચમચાવી દીધા હતા. લગભગ એક કલાક સુધી અમે માનસિક રીતે ઘટના સ્થળે પહોંચ્યા અને ઇસ્લામિક આતંકવાદ અને નફરતના સૌથી ખરાબ સ્વરૂપનો અનુભવ કર્યો. "" "હમાસ દ્વારા 7 ઓક્ટોબરથી ઇઝરાયેલી મહિલાઓ અને છોકરીઓને નિશાન બનાવતા બળાત્કાર, જાતીય હિંસા અને અત્યાચારો માનવ અધિકારોનું અસ્વીકાર્ય ઉલ્લંઘન છે". તેમ છતાં, તમે જોશો કે ઘણી મહિલા કાર્યકર્તાઓ આ ગુનાઓની સંપૂર્ણપણે અવગણના કરે છે. આનાથી પણ ખરાબ બાબત એ છે કે તેઓ આતંકવાદી જૂથો અને તેમની વિચારધારાઓ પ્રત્યે સહાનુભૂતિ ધરાવે છે.

ખાસ કરીને એક મહિલા હોવાને કારણે તે જોવું ખૂબ જ નિરાશાજનક છે કે ઘણી મહિલાઓ અને મહિલાઓના નેતૃત્વવાળા જૂથો આ ક્રૂરતાઓને અવગણવાનું પસંદ કરે છે. તે અત્યંત શરમજનક છે કે બળાત્કાર અને જાતીય હિંસા જેવી ગંભીર ઘટનાઓને નબળી પાડવામાં આવી રહી છે અને કહેવાતા 'નારીવાદીઓ' દ્વારા આચરવામાં આવી રહી છે. એ વાત સાચી છે કે જ્યારે મહિલાઓ એકબીજાને ટેકો આપતી નથી, ખાસ કરીને ગંભીર મુદ્દાઓ પર, તે સમાજ માટે એક મોટી સમસ્યા છે. દરેક મહિલા, તેના રાજકીય અભિગમ અથવા ધર્મને ધ્યાનમાં લીધા વિના, આવી હિંસા સામે ઊભા રહેવું જોઈએ અને એકબીજા સાથે એકતા દર્શાવવી જોઈએ.

તમારા ઉછેરમાં તમને સ્વતંત્રતા અને સમાનતાના મૂલ્યો મળ્યા છે, જે ખૂબ જ સારી બાબત છે. એવું વાતાવરણ આજે તમને એટલું મજબૂત બનાવે છે કે તમે આ સત્યોને ખુલ્લા મનથી જોઈ શકો છો અને તેના વિશે તમારો અવાજ ઉઠાવી શકો છો. હું તે ભાગ્યશાળી મહિલાઓમાંની એક છું જેનો ઉછેર એવા પરિવારમાં થયો હતો જ્યાં છોકરીઓને ઘણી સ્વતંત્રતા હતી. તેમને પુરુષો સમાન ગણવામાં આવતા હતા. હકીકતમાં ઘણા કિસ્સાઓમાં તેમને મહત્વપૂર્ણ નિર્ણયો લેવાનો વધુ અધિકાર હતો.

જ્યારે હું યુવાન અને કિશોરવયનો હતો, ત્યારે હું મારી આસપાસની મહિલા નેતાઓથી પ્રેરિત હતો. મારા પરિવારમાં, મારી શાળામાં, મારા શહેરમાં, રાજકારણમાં પણ. આ આદર્શોને કારણે, મારા માટે એક છોકરી તરીકે અને પછી એક મહિલા તરીકે મારા અધિકારો માટે ઊભા રહેવું સ્વાભાવિક હતું. મને બચાવ કરવાનું, ઊભા રહેવાનું કે નેતૃત્વ કરવાનું શીખવવામાં આવ્યું ન હતું.

જ્યારે હું થિયેટરમાંથી બહાર નીકળ્યો, ત્યારે મને આશ્ચર્ય થયું કે પેલેસ્ટાઈનની સ્વતંત્રતાની માંગ કરતી રેલીઓનું આયોજન કરનારી આમાંથી કેટલી મહિલા કાર્યકરો આજે ઈરાની મહિલાઓ અને પુરુષોને ટેકો આપે છે. જ્યારે હિજાબ પહેરવા માટે દબાણનો વિરોધ કરવા બદલ તેની પોતાની પત્ની મહસા અમીનીની પોલીસ કસ્ટડીમાં હત્યા કરવામાં આવી હતી? આ બર્બર કૃત્ય પછી લગભગ 600 નિર્દોષ લોકો મૃત્યુ પામ્યા હતા. તેમ છતાં જે જૂથો સામાન્ય રીતે હમાસ જેવા આતંકવાદી જૂથોને ટેકો આપતા કોલેજ કેમ્પસમાં છાવણી કરે છે તેઓ આવી ક્રૂરતાઓથી અજાણ રહે છે! તે દ્વિગુણિત છે!

જો તમે આશ્ચર્ય પામી રહ્યા છો કે આ કહેવાતા નારીવાદીઓ ક્યાં છે જ્યારે પાકિસ્તાનમાં સગીર હિંદુ છોકરીઓનું અપહરણ કરવામાં આવે છે, પુરુષો દ્વારા દરરોજ તેમની ઉંમરના બે કે ત્રણ ગણા લોકો પર બળાત્કાર કરવામાં આવે છે. તેમને ધમકાવવામાં આવી રહ્યા છે. તેમને બળજબરીથી ઇસ્લામમાં પરિવર્તિત કરવામાં આવ્યા હતા. તેથી તમે આ નારીવાદી કાર્યકર્તાઓને ચૂંટાયેલા અધિકારીઓ પાસેથી ન્યાયની માંગ કરતી સિટી કાઉન્સિલની બેઠકોમાં બૂમો પાડતા જોશો નહીં. તમે તેમને મુક્ત માર્ગોને અવરોધિત કરતા અથવા શૈક્ષણિક સંસ્થાઓમાં વિરોધ કરતા પણ જોશો નહીં. તમે ચોક્કસપણે મહિલા પત્રકારોને આ ભયાનક વાર્તાઓની તપાસ અને રિપોર્ટિંગ કરતી નહીં જોશો જ્યાં પીડિત હિન્દુ પરિવારો તેમની દીકરીઓ માટે રડી રહ્યા છે અને મદદ માટે ભગવાનને વિનંતી કરી રહ્યા છે.

સત્ય એ છે કે હિંદુ છોકરીઓ અને તેમની દુર્દશા મહત્વની નથી. પછી તે પાકિસ્તાન હોય, બાંગ્લાદેશ હોય કે ભારત. આ તમામ સ્થળોએ હિંદુ મહિલાઓ પર સૌથી ભયાનક રીતે જાતીય શોષણ, બળાત્કાર અને હુમલો કરવામાં આવ્યો છે અને હજુ પણ થઈ રહ્યો છે. ઘણા કિસ્સાઓમાં તેમને મરવા માટે છોડી દેવામાં આવે છે. તેમ છતાં, આ માનવ અધિકારોની સમગ્ર વિશ્વમાં અવગણના કરવામાં આવી છે. ત્યાં મૌન છવાઈ ગયું. તેનો પર્દાફાશ કરવા માટે હિન્દુ સંગઠનો અને કેટલાક વ્યક્તિઓ પર છોડી દેવામાં આવે છે. ઘણીવાર હિંદુઓએ આવા કૃત્યો સામે અવાજ ઉઠાવવા માટે સંગઠિત પ્રતિકાર અને હિંદુ વિરોધી નફરતનો સામનો કરવો પડે છે. હિંદુ મહિલા વકીલોને નિયમિતપણે હેરાન કરવામાં આવે છે અને સત્ય જણાવતા અટકાવવામાં આવે છે.

જે લોકો જાગૃતિ લાવવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યા છે તેમણે આ બનાવટી મહિલા અધિકાર કાર્યકરો, નીતિ ઘડવૈયાઓ અને પત્રકારોની બે પ્રતિક્રિયાઓ જોઈ છે. પ્રથમ એ છે કે આ ગુનાઓના અસ્તિત્વને નકારી કાઢવું, ભલે તમારી પાસે આ ગુનાઓનું દસ્તાવેજીકરણ કરતી નક્કર માહિતી અને વાસ્તવિક અહેવાલો હોય. બીજું, આ ગુનાઓને સંપૂર્ણપણે અવગણવા અને ઇરાદાપૂર્વક તેમને ટાળવા. જ્યાં સુધી આપણે બધી સ્ત્રીઓના જીવનને સમાન ગણતા નથી અને સ્વીકારતા નથી કે બધી છોકરીઓ અને સ્ત્રીઓ, ખાસ કરીને અવાજ વિનાની, ભગવાનની હાજરી ધરાવે છે, ત્યાં સુધી આપણે આપણી સંપૂર્ણ ક્ષમતાનો અનુભવ કરી શકતા નથી અને મહાન વસ્તુઓ પ્રાપ્ત કરી શકતા નથી.

(રામ્યા રામકૃષ્ણન હિન્દુ અમેરિકન ફાઉન્ડેશન (એચએએફ) ખાતે કોમ્યુનિટી આઉટરીચના નિર્દેશક છે. તેઓ માને છે કે સમુદાયની નિઃસ્વાર્થ સેવા એ સેવાનું સર્વોચ્ચ સ્વરૂપ છે. તે જે સાચું છે તેના માટે ઊભા રહેવામાં માને છે અને સત્યથી પાછળ હટવામાં નહીં. વ્યક્ત કરેલા મંતવ્યો લેખકના અંગત છે)